Dongen Kees van (1877-1968), francuski malarz pochodzenia holenderskiego, jeden z głównych przedstawicieli fowizmu, zaliczany przez niektórych do École de Paris. W latach 1894-1895 studiował w Akademii w Rotterdamie. Od 1897 w Paryżu, związany z bohemą z Bateau Lavoir (np. P. Picassem); wykonywał satyryczne rysunki do czasopism (np. do La Rire). Początkowo malował pod wpływem V. van Gogha i impresjonistów (Ulica w Holandii około 1901). Pod wpływem Matiss'a w 1905 związał się z fowistami. W okresie fowistycznym malował tancerki, klownów i akty kobiet, a jego ówczesne obrazy cechuje syntetyczne ujęcie postaci, płaskie tła oraz czyste, intensywne, jaskrawe i zestawiane dysonansowo barwy (Fernanda i Anita - oba 1905, Tancerki 1906). Od 1907 jego marszandem był D.H. Kahnweiler.
W 1908 brał udział w wystawie niemieckiej grupy ekspresjonistów “Die Brücke”. Po 1913 odszedł od fowizmu, a podróże do Hiszpanii i Egiptu podsunęły mu nową tematykę (Hiszpańska tancerka i Fellachowie znad Nilu - oba 1913). W latach 20. zrobił karierę jako portrecista kosmopolitycznych salonów. Stworzył niezwykle popularny rodzaj stylizowanego portretu kobiecego, w którym powielał typ dystyngowanej, eleganckiej arystokratki o wiotkiej sylwetce i czerwono pomalowanych ustach. Jego portrety cechuje linearna dekoracyjność, sensualizm i stonowana kolorystyka (Portret A. France’a 1917, Madame Jasmy-Alvin 1925, Księżna de Noailles 1926).
Malarstwo Dongena może się stać wielką inspiracją dla ceramika. Wspaniałe formy , kształty i kolory.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz